Το μήλο πέφτει κάτω απ' τη μηλιά...

Και μέχρι να γίνει το βιντεάκι, ας γράψω κι αυτό:
Πέρασαν δεκαοκτώ ολόκληρα χρόνια από τότε που Έφυγε η μάννα, κι όμως, ακόμα ακούω καλά λόγια γι' αυτήν, όταν βρίσκομαι με ανθρώπους που την γνώριζαν.
Τελευταίως η γιαγιά Ελένη μου είπε πως πολλές φορές ξύπναγε το πρωί και έβρισκε σκουπισμένη την αυλή της, κι ένα λουλούδι να την περιμένει στην πόρτα, για σημάδι ότι εκείνη πέρασε και αυτή κοιμότανε!
"Και δεν το' κανε μόνο σε μένα! Και στην Μαρία το' κανε και στην Λενιώ... Αυτή ήταν η μάννα σου, Κατ'νάκι μου!" μου είπε.
Ναι, γιαγιά Ελένη μου! Εγώ ήξερα πια ήταν η μάννα μου, γι' αυτό και την τίμησα όπως της άξιζε.
Το θυμήθηκα με την ευκαιρία του "μεροκάματου"...
Είχα μια μάννα που δεν την ενδιέφερε η πληρωμή, παρά μόνο να την αγαπάνε!
Κι εγώ μάλλον, αυτό ζητάω. Μόνο που η αγάπη έγινε πολύ δύσκολη στις μέρες μας κι όχι μόνο αυτό, φαντάζει ύποπτη και η δική μου!
Ότι χειρότερο, δηλαδή! Άντε ν' αποδείξεις πως δεν είσαι UFO!