Αυτές τις μέρες δεν δουλεύω και χθες (χθες έγινε τώρα...) το Σάββατο, ο άντρας μου ήθελε βόλτα.
"Χμ... Έχω δουλειά! Πάτε εσείς τα φιλαράκια... και καλά να περάσετε!"
"Ναι... μη χάσεις το μεροκάματο..."
Ναι, έμεινα μέσα και κέρδισα το μεροκάματο. Αυτή είναι η πληρωμή μου. Η ικανοποίησή μου ότι κάτι κάνω και για άλλους. Αυτό μ' ευχαριστεί. Με κουράζει βέβαια, γιατί απαιτεί ώρες δουλειάς, "μεγάλωσα" κι όλας (ηλικιακά), μα το απολαμβάνω. Όσοι ξέρουν να το εκτιμήσουν, θα το εκτιμήσουν. Ευτυχώς, δεν ξυνίζουν και παραμένουν και θα παραμένουν στον αέρα, ακόμα κι όταν εγώ λείπω! Τι να κάνουμε; Αφού είναι ακριβό το χαρτί κι εγώ δεν είμαι πλούσια, λαχείο μου έπεσαν τα μπλογκ! Κάποτε ήθελα να κάνω δική μου εφημερίδα. Τότε, πριν το 2005. Τώρα που την έχω και μάλιστα δωρεάν, δεν θα το εκτιμήσω; Άλλωστε, σήμερα πληρώθηκα τόσο καλά απ' το Entos και τον Σωτήρη Παρασκευά, που μάλλον χρωστάω πολλά ακόμα!
Σωτήρη, αυτό που έλεγες για τον τόπο μας, εδώ είναι οι τύψεις!
Η κυριότερη! Το έχω επισημάνει εδώ και πολύ καιρό στα μπλογκ μου, ότι έχω αδικήσει τον πνευματικό κόσμο του Βόλου, αλλά, τι να σου κάνει; Μία είμαι, ξέρεις την δουλειά μας, τι να προλάβω;
Ελπίζω μόνο να είμαι γερή για να επανορθώσω στο μέλλον!
