Το θέατρο του παραλόγου

Ήταν παράλογο.
Σίγουρα και θέατρο.
Από σήμερα όμως... άλλαξαν οι πρωταγωνιστές κι αυτό σοκάρει.
Όσοι αντέχουν, παίζουν, παρακολουθούν κι αν είναι και καλοί ηθοποιοί τα κάνουν και τα δυο.
Σήμερα δεν άντεχα τίποτα απ' τα δυο.
Αύριο, ξέρω, πως θα είμαι ΜΟΝΟ σιωπηλός θεατής.
Ξέρω ακόμα, πως δεν θα χειροκροτήσω κανέναν.
Είδα τα πιστεύω τους στα παρασκήνια.
Ότι λόγια και να πουν, δεν τα πιστεύουν.
Είναι ξένοι απ' την ουσία του έργου.
Μιλούν άλλη γλώσσα.
Έχουν άλλον Θεό.
Γι' αυτό και δεν με πείθουν.
Κανένας, απ' όλους τους.
Αύριο κλείνει ένας κακός μεγάλος κύκλος.
Ήδη άνοιξε ένας καινούργιος.
Θα ήθελα να είναι καλός!
Πρέπει όμως... ν' αλλάξουν οι πρωταγωνιστές.
Πιστεύω πως θα βρεθούν εθελοντές, που θα νιώθουν τα λόγια και δεν θα έχουν για Θεό τους το χρήμα... και το συμφέρον.
Μόνο αυτοί θα σώσουν την παράσταση!
Μόνο τότε το κοινό θα χειροκροτήσει!
Μαζί τους κι εγώ.
Ναι! Σίγουρη στο χειροκρότημα, ίσως και εθελοντής!
Αν χρειαστεί και δεν υπάρξουν άλλοι...

Τέλος πρώτου κύκλου. Κακκού. Κάκκιστου.