Παραλύω

Κομμένα πόδια...
Νιώθω τη γη κάτω απ' τα πόδια μου να χάνεται, όταν αρρωσταίνουν τα παιδιά μου ή ο άντρας μου. Παραλύω. Δεν τ' αντέχω. Ν' ανοίξει η γη να με καταπιεί.

Ούφ! Ανάσα για λίγο!
Μπορεί να είναι ίωση, λένε.

Μακάρι! Δεν αντέχω να βλέπω τους άλλους άρρωστους, ειδικά την οικογένεια. Στους τρίτους ή στον εαυτό μου, είμαι πιο δυνατή. Στην οικογένεια λυγίζω. Τρέμουν χέρια, πόδια, φωνές, καρδιές, όλα!

Να περνάνε, Θεέ μου!Δώσε δύναμη ν' αντέχουμε και να είναι καλά όλος ο κόσμος!